The Truman Show

The Truman Show (1998)

Σκηνοθεσία: Πίτερ Γουίαρ 

Σενάριο: Άντριου Νίκολ

  

   

      Η ζωή του Τρούμαν Μπέρμπανκ (Τζιμ Κάρεϊ) μαγνητοσκοπείται και μεταδίδεται  εν αγνοία του 24 ώρες το 24ωρο σε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η ζωή του Τρούμαν είναι κατασκευασμένη για να μαγνητοσκοπείται και να μεταδίδεται στους τηλεοπτικούς δέκτες. Οτιδήποτε ζει ο Τρούμαν είναι προαποφασισμένο σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο σενάριο, το οποίο καθορίζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του κοινού και της διαφήμισης - αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής του ζωής. Ανόμοια καταναλωτικά αγαθά στο σπίτι και τη ζωή του Τρούμαν διαφημίζονται διαρκώς από τους συμμετέχοντες που συμπληρώνουν τη ζωή του κεντρικού ήρωα μπροστά στις μικροκάμερες παρακολούθησης.

Όλες οι εκφάνσεις του αμερικανικού ονείρου εμπεριέχονται στη ζωή του Τρούμαν: η τέλεια σύζυγος, η αρμονική οικογένεια, η επιτυχημένη καριέρα, η πίστη στη φιλία, η κοινωνική ισορροπία, είναι όλα εκεί. Η σύζυγος, οι φίλοι και η οικογένεια, δεν είναι παρά ηθοποιοί που εκτελούν ένα ρόλο, η κοινωνία στην οποία από μωρό μεγάλωσε ο Τρούμαν είναι ένα πλήθος κομπάρσων και το "φυσικό περιβάλλον" ένα τεράστιο τηλεοπτικό στούντιο.

Ο Κριστόφ (Εντ Χάρις), ο σκηνοθέτης του σόου, ελέγχει τη ζωή του, αλλά και την πιθανότητα να θελήσει ο ήρωας του να ταξιδέψει εκτός συνόρων της πόλης του. Ο σκηνοθέτης ασκεί έλεγχο στις αναπαραστάσεις που έχει ο Τρούμαν μέσω της τηλεόρασης και της διαφήμισης, αλλά και στα γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή του. Σκηνοθετεί τον πνιγμό του πατέρα του, ώστε να του δημιουργηθεί φοβία με το νερό. Οι διαφημίσεις που βλέπει, κατευθυνόμενες,  αφορούν τους κινδύνους των ταξιδιών και την εγγυημένη ασφάλεια του να μένει κανείς σπίτι. Ο Τρούμαν, όμως, δε λειτουργεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα και αρχίζει κατά τη διάρκεια της τριακοστής χρονιάς του σόου να προβληματίζεται σχετικά με γεγονότα της ζωής του που του φαίνονται παράδοξα. Σταδιακά, διαπιστώνει - αν και αρχικά δεν υποψιάζεται τα όρια της κατασκευασμένης ζωής του - πως γίνεται αντικείμενο προς θέαση και παρακολούθηση. Επιχειρεί να φύγει από την πόλη με ποικίλους τρόπους, αλλά ο σκηνοθέτης - παντεπόπτης ελέγχει με την τεχνολογία κάθε κίνηση του. 

Ο Τρούμαν το σκάει και προσπαθεί να φύγει από την πόλη με μια βάρκα. Αποφασισμένος και παρά τα εμπόδια τα καταφέρνει και αποκαλύπτει τα χάρτινα σκηνικά. Σε μια ύστατη προσπάθεια του σκηνοθέτη να πείσει τον "πρωταγωνιστή" του να μείνει στο σόου, του λέει πως η αλήθεια δεν είναι προνόμιο της πραγματικής ζωής. Κι όμως, ο Τρούμαν, υποκλίνεται στο κοινό του και ετοιμάζεται να εισέλθει στον πραγματικό κόσμο. Η μετάδοση του σόου διακόπτεται και οι τηλεθεατές αλλάζουν έτσι απλα κανάλι επιβεβαιώνοντας τη λήθη, η οποία επέρχεται της κατανάλωσης του θεάματος και περιγράφεται από τον  Guy Debord στην Κοινωνία του θεάματος,  ως  «όφελος της ψευδούς θεαματικής μνήμης του μη αξιομνημόνευτου».