Max Dalton
111 Archer Avenue - The Royal Tenenbaums
The Royal Tenenbaums: The Wes Anderson Collection Book Release With Matt Zoller Seitz

Μπορεί η μουσική να δημιουργεί εικόνες αλλά στην περίπτωση του Wes Anderson οι εικόνες είναι εκείνες που δημιουργούν μελωδίες χρωμάτων, συναισθημάτων, αντιθέσεων, περίπλοκων σκέψεων, αλλά, πως γίνεται, την επόμενη στιγμή τόσο ξεκάθαρων και απλών που ακουμπάνε απαλά στη συνείδηση. Στην καρδιά. Όπως περιγράφει κάποιος την αίσθηση της επικοινωνίας στο βυθό της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη, εκεί όπου κολυμπάς και νιώθεις αδιάσπαστος, ενταγμένος στα παράδοξα και τις περιπέτειες των ηρώων του. Και αυτό μεταφράζεται σε γέλιο, χαμόγελο και ενίοτε σε δάκρυ που τελικά ρέει - αν και φαίνεται ξαφνικό, από την ένταση της σκηνής, προετοιμάζεται από πριν, φτάνει στο λαιμό σαν αναμονή, μετά λυγμός σιωπηλός και να το - και μετά αμέσως σβήνει στο χαμόγελο.

Αν ο Anderson κινηματογραφεί ως μελωδός οπτικών και ποιητικών αισθήσεων, τα soundtrack των ταινιών του είναι η συζήτηση και το σχόλιο του. Η μουσική στις ταινίες του συνοδεύει τις ιστορίες ως δεύτερο κείμενο - με σταθερούς συνεργάτες πρωτότυπης μουσικής τους Mark Mothersbaugh και Alexandre Desplat - που μας δίνει στιγμές να αφουγκραστουμε τις σκέψεις των προσώπων μιας ιστορίας που δεν είναι δική μας μα κατά κάποιον τρόπο μας ανήκει για λίγο, όπως συμβαίνει με τον κινηματογράφο. Ειδικά με αυτόν του Wes Anderson. Σκέψεις σε μια ιστορία, σκέψεις για μια ιστορία, του Άλλου, τη δική μας. Όλα μαζί γεφυρώνονται μέσα από τη μουσική που μιλάει και τις εικόνες - φωτογραφία και δράση - που τραγουδούν. Η μουσική κείμενο και οι λέξεις ρυθμός.

Rushmore (1998)