The Man Who Knew Infinity, 2015.
Ο Ματ Μπράουν, σκηνοθετώντας τον Άνθρωπο «που γνώριζε το άπειρο»,
επιχειρεί να διηγηθεί την ιστορία της αγωνιώδους και κοπιαστικής διαδρομής προς
την αναγνώριση της επιστημονικής εγκυρότητας και ιδιοφυΐας του αυτοδίδακτου
Ινδού μαθηματικού Σρινιβάσα Ραμανουτζάν. Το 1913 ο νεαρός Ραμανουτζάν
αποφασίζει να διεκδικήσει τη ζωή του και να αναζητήσει την εκπλήρωση της επιστημονικής
του ταυτότητας με την πεποίθηση της εκπλήρωσης ενός πεπρωμένου, αφού προσδίδει
στην μέθοδο του διαισθητική και θεολογική υπόσταση. Ταξιδεύει στην Αγγλία και δουλεύει υπό την
προστασία του επιφανούς καθηγητή μαθηματικών του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ,
Τζι Εϊτς Χάρντι. Εκεί, μακριά απ’ την οικογένεια του καλείται να αντιμετωπίσει
τα νέα δεδομένα, τη διαρκή αμφισβήτηση, την καλλιέργεια και ανάπτυξη των
επιστημονικών εργαλείων του, τον ρατσισμό, τα αναπάντεχα της ζωής.
Η ταινία, που είναι βασισμένη στο βιβλίο του Ρόμπερτ Κάνιγκελ Ραμανουτζάν:
ο Ινδός Μαθηματικός, ακολουθεί την παραδοσιακή αφηγηματική γραμμή της κινηματογραφικής
βιογραφίας με στείρο και επιφανειακό τρόπο. Παρουσιάζει την ιστορία με μια
συρραφή πλάνων, χωρίς να φέρει ως ταινία μια καλλιτεχνική αυτόνομη ταυτότητα.
Το πρόβλημα κυρίως εντοπίζεται στην σκηνοθετική ατολμία και τους γλυκανάλατους
διαλόγους, που στην αρχή νομίζεις πως υπάρχουν για να δώσουν την αισθητική του
παραμυθιού, αλλά στην πορεία διαπιστώνεις πως απλά αποτελούν σεναριακή ευκολία.
Δεν είναι ξεκάθαρο τι φταίει, οι
δυνατότητες της παραγωγής ή η απειρία του Ματ Μπράουν, το σίγουρο είναι πως η
θέρμη του Ραμανουτζάν - Ντεβ Πατελ - για
την επιστήμη του δεν διαπερνά τον θεατή. Ο σκηνοθέτης έχασε την ευκαιρία να
δημιουργήσει μια καλή βιογραφική ταινία και να αξιοποιήσει το πρωτογενές υλικό
του, περιορίστηκε στα κλισέ του είδους και κατέληξε σε μια φτωχή τηλεοπτική
αισθητική. Πάντως, στα θετικά της ταινίας συγκαταλέγονται η γνωριμία του θεατή
με την αληθινή ιστορία του Ινδού μαθηματικού και η εξαιρετική ερμηνεία –
παρουσία χείμαρρος του Τζέρεμι Άιρονς στο ρόλο του διακεκριμένου μαθηματικού
Χάρντι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου