Το Χρονικό Μιας Αθωότητας.

Chronic, 2015.

     

      Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Μεξικανού σκηνοθέτη Μισέλ Φράνκο (Βραβείο Σεναρίου, Κάννες 2015) αφηγείται την καθημερινότητα του Ντέιβιντ, ενός νοσοκόμου που δουλεύει κατ’ οίκον, βοηθώντας  βαριά ασθενείς  που  δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Ο σκηνοθέτης  τοποθετεί στον πυρήνα της ιστορίας τη ζωή του Ντέιβιντ μέσα από τις ζωές των ασθενών  του, την εμπλοκή του – μπαίνει στα παπούτσια των ανθρώπων που φροντίζει – και τη μοναξιά του στον ελεύθερο χρόνο του. Ο ίδιος  γίνεται τα χέρια και τα πόδια των ασθενών του και όταν χρειαστεί ακόμα και η χαμένη τους ελπίδα. Δεν διεκπεραιώνει , αλλά ζει λίγο απ’ τη ζωή τους.

Ο Μισέλ Φράνκο μετά το πολύ δυνατό Μετά την Λουτσία (2012) φτιάχνει μια σύνθεση αφηγηματικών εικόνων και στιγμών μιας επίπονης επαγγελματικής ρουτίνας που όμως βιώνεται  ως  λύτρωση και  πηγή δύναμης  για τον κεντρικό ήρωα του. Αυτό που καταφέρνει  να  κάνει ο σκηνοθέτης είναι πως «μιλάει»  μέσα από αυτό το μωσαϊκό εικόνων περιεκτικά και χωρίς να φλυαρεί. Παρόλο που επενδύει στην εικαστική αξία των πλάνων του – με την συνδρομή του εξαιρετικού κινηματογραφιστή  Ίβ Κέιπ (Holly Motors, 2012) – και με λιτότητα στους διαλόγους μας «ξεναγεί» με ουσία στον εσωτερικό κόσμο του Ντέιβιντ με  τον  Τιμ Ροθ  στον ομώνυμο ρόλο να δίνει τα ρέστα του. Ακολουθεί  πιστά τη λιτότητα της ατμόσφαιρας και την αφαίρεση  στην εκφραστικότητα. Το πρόσωπο και η κίνηση  του συσπώνται, αντιδρούν και αλληλεπιδρούν   τόσο όσο. Αντικατοπτρίζουν την ασκημένη εγκράτεια του ρόλου  του που συνδέεται  με την καθημερινή διαχείριση της επικοινωνίας του με τους ασθενείς του.

Για το τέλος, ο Φράνκο επιλέγει και εδώ το δυνατό, αλλά αυτή τη φορά όχι αναπάντεχο τέλος. Αυτό που μένει είναι όχι ο ίσως  τετριμμένος τρόπος  που κλείνει την ιστορία του, αλλά  η σημασία  που δίνει  στον επίλογο του.  Χρησιμοποιεί  ένα ρεαλιστικό γεγονός για να μας ξεδιπλώσει πια απόλυτα τον κόσμο του Ντέιβιντ και να μας υπενθυμίσει πως οι εξαιρέσεις, η διαφορετικότητα και  οι κλειστές πόρτες  συνιστούν  την καθημερινή ιστορία που μας ενώνει όλους.

Πηγή: http://filmnoir.gr/2016/to-chroniko-mias-athootitas-chronic